قانون گذرنامه

 

 

فصل اول - عمومي

ماده 1 - گذرنامه سندي است كه براي اتباع ايراني براي سفر به خارج از كشور يا اقامت در خارج از كشور يا سفر از خارج به ايران توسط مقامات رسمي جمهوري اسلامي ايران مذكور در اين قانون صادر مي‌شود.

ماده 2 - اتباع ايراني براي خروج از كشور يا اقامت در خارج از كشور يا سفر از خارج به ايران بايد گذرنامه دريافت كنند. صدور گذرنامه منوط به ارائه مداركي است كه هويت و تابعيت ايراني متقاضي را ثابت كند. اسناد مذكور طبق آيين نامه اجرايي اين قانون تعيين خواهد شد.

ماده 3 - خروج از كشور بدون ارائه گذرنامه يا مدارك سفر مذكور در اين قانون ممنوع است.

ماده 4 - ورود يا خروج از كشور تنها از نقاطي مجاز است كه بنا به پيشنهاد وزارت كشور و تصويب هيأت وزيران تعيين و اعلام خواهد شد.

ماده 5 - بازرسي گذرنامه ها و مدارك سفر و رسيدگي به آنها در مرز با شهرداري كل كشور و در نقاطي كه شهرداري وجود ندارد به عهده ژاندارمري كشور است.

مسئولان مربوطه موظفند از ورود افرادي كه فاقد گذرنامه يا مدارك لازم براي ورود به ايران هستند جلوگيري كنند.

تبصره - در مواردي كه افراد فاقد گذرنامه يا مدارك مسافرتي براي سفر به ايران باشند، در صورت احراز تابعيت ايراني يا ايراني بودن آنها، با رعايت ماده ۲۰ اين قانون، مكلفند برگه بازگشت به ايران را از سازمان مذكور دريافت كنند. نمايندگي هاي سياسي يا كنسولي جمهوري اسلامي ايران در خارج از كشور.

ماده 6 - سند مسافرت موضوع ماده 9 و همچنين سند برگشت موضوع ماده 20 و مجوزهاي عبور از نظر اين قانون موضوع مواد 29 و 30 مي باشد.

 

 

 

فصل دوم - انواع گذرنامه

ماده 7 - گذرنامه به سه دسته تقسيم مي شود:

 

الف- پاسپورت سياسي.

ب- گذرنامه خدمت (اعم از فردي يا جمعي).

ج - گذرنامه عادي (اعم از فردي يا جمعي).

 

تبصره - مشخصات انواع گذرنامه از نظر رنگ و شكل و برش و تعداد اوراق و مانند آن و سازمان تهيه كننده آن را آيين نامه اجرايي اين قانون تعيين مي كند.

 

ماده 8 - گذرنامه هاي تحصيلي از تاريخ تصويب اين قانون به تدريج به گذرنامه عادي تبديل مي شود.

ماده 9 - وزارت امور خارجه مي تواند در موارد ضروري با تأييد وزير امور خارجه براي اعزام شدگان به مأموريت خاص، به جاي گذرنامه، اسناد سفر انفرادي يا گروهي صادر كند. مشخصات برگه هاي مذكور در آيين نامه اجرايي اين قانون تعيين خواهد شد.

 

 

 

فصل سوم - گذرنامه هاي سياسي و خدماتي

ماده 10- گذرنامه سياسي براي اشخاص زير صادر مي شود:

1 - رهبر

2- رئيس جمهور

3- رئيس مجمع تشخيص مصلحت نظام، رئيس شوراي اسلامي، رئيس قوه قضائيه، معاون اول رئيس جمهور، اعضاي شوراي نگهبان، آستان قدس رضوي، وزراي دولت جمهوري اسلامي ايران و معاونان رئيس جمهور

4- نمايندگان شوراي اسلامي، اعضاي مجمع تشخيص مصلحت نظام، اعضاي شوراي عالي امنيت ملي، نمايندگان مجلس خبرگان رهبري و اعضاي شوراي عالي انقلاب فرهنگي.

5- رئيس ديوان عالي كشور، دادستان كل كشور، رئيس ديوان عدالت اداري، رئيس و دادستان ديوان محاسبات، معاونين قوه قضائيه، رئيس سازمان بازرسي كل كشور، رئيس دفتر مقام معظم رهبري، رئيس كل بانك مركزي و رئيس سازمان صدا و سيماي جمهوري اسلامي ايران.

6- رئيس ستاد كل نيروهاي مسلح، فرمانده كل سپاه پاسداران انقلاب اسلامي، رئيس ستاد مشترك ارتش جمهوري اسلامي ايران و جانشينان آنان، فرماندهان نيروهاي سه گانه ارتش جمهوري اسلامي ايران. سپاه پاسداران و ارتش جمهوري اسلامي ايران، فرماندهي نيروي انتظامي جمهوري اسلامي ايران، از فرماندهان حفاظت اطلاعات نيروها ياد كردند.

7- نمايندگان مستقيم ولي فقيه با معرفي رئيس دفتر، نمايندگان ويژه رئيس جمهور يا معاون اول رئيس جمهور با معرفي دفتر وي، نمايندگان ويژه هيئت وزيران براي مأموريت هاي ويژه با معرفي دفتر شوراي دولت و روساي دفاتر سران سه قوه و مجمع تشخيص مصلحت نظام.

8- روساي بنياد مستضعفان و جانبازان، سازمان تبليغات اسلامي، بنياد شهيد انقلاب اسلامي، جمعيت هلال احمر جمهوري اسلامي ايران، كميته ملي المپيك.جمهوري اسلامي ايران و استانداران كشور و شهردار تهران.

9- رؤساي جمهور سابق، نخست وزيران سابق، معاونان اول سابق، رؤساي سابق شوراي اسلامي، روساي سابق قوه قضائيه، اعضاي سابق شوراي عالي قضايي با معرفي بالاترين مقام دستگاه مربوطه.

10- مشاوران مقام معظم رهبري و معاونين دفتر معظم له با معرفي رئيس دفتر معظم له، معاونين و مشاوران رئيس جمهور، معاونين معاون اول رئيس جمهور، دبير شوراي عالي امنيت ملي و رؤسا و دبيران. كميته هاي شوراي مذكور، معاونان وزير، روساي دفاتر تخصصي زير نظر رئيس جمهور.

11 - شخصيت هاي عالي رتبه علمي، مذهبي، فرهنگي و روساي فرهنگستان ها با تأييد رئيس جمهور.

12- رؤساي ديوان عالي كشور، دادستان كل كشور و ساير مقامات مشمول بند پنجم و اعضاي شوراي عالي قضايي، وزرا و نمايندگان شوراي اسلامي و شوراي خبرگان و معاونان رئيس جمهور و رئيس قوه قضائيه. قوه قضائيه كه پس از پيروزي انقلاب اسلامي سمت‌هاي فوق را بر عهده داشتند و روساي سابق نمايندگي‌هاي سياسي، كنسولي و بين‌المللي جمهوري اسلامي ايران در خارج از كشور با معرفي بالاترين مقام دستگاه مربوطه.

13- سفرا، مديران كل و معاونين آنها و روساي ادارات وزارت امور خارجه، كارگزاران دائمي سياسي و كنسولي.

14- كارگزاران رمزارز و مخابرات و كساني كه از طرف دولت جمهوري اسلامي ايران در موسسات و ارگانهاي بين المللي سمت دارند، نمايندگان سياسي و كساني كه با تأييد وزير امور خارجه به مأموريت موقت سياسي و كنسولي اعزام مي شوند. .

15- رئيس، معاونين و مديران كل مناطق سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامي، مشاوران و وابستگان فرهنگي كه تحت پوشش كاركنان وزارت امور خارجه به خارج از كشور اعزام مي شوند.

16- مديران كل مدارس خارج از كشور و دفتر همكاريهاي علمي و بين المللي و ناظران مودا خارج از كشور بنا به پيشنهاد وزير آموزش و پرورش.

17- علاوه بر موارد فوق الذكر، با تصويب وزير امور خارجه، حسب ضرورت انجام مأموريت هاي سياسي خاص.