روش هاي غير مجازاتي براي حفاظت از محيط زيست

موسي رحيمي شنبه ۲۹ مرداد ۰۱ | ۱۸:۱۶ ۲۰ بازديد

شناخته شده است كه پيشگيري بهترين درمان است. بديهي است با توجه به اينكه هدف اصلي ما حفظ محيط زيست و جلوگيري از انواع آلودگي ها و تخريب محيط زيست است، اگر ابتدا محيط زيست آلوده شود و سپس به فكر مقابله با آن باشيم، به هدف خود نمي رسيم. زيرا به عنوان مثال وقتي زيستگاه منابع آبي اعم از ماهي و ساير موجودات آبزي را تخريب و آلوده مي كنيم يا به صيد بي رويه آنها مي پردازيم، كار ديگري نمي توان كرد و هرگونه برخورد با متخلفان حتي مجازات سنگين آنها هرگز تغيير نخواهد كرد. وضعيت محيط زيست و وضعيت. ماهي را به حالت قبلي بر نمي گرداند.

بنابراين بايد به دنبال مكانيسم ها و روش هايي بود كه شامل پيشگيري و جلوگيري از تخريب و آلودگي محيط زيست اين منابع (آبي) باشد. هر تلاش و سرمايه گذاري در اين بخش مي تواند ما را به هدف اصلي خود يعني ايجاد محيط زندگي سالم همراه با نشاط و شادابي براي همه انسان ها و موجودات زمين برساند.

با توجه به اينكه در قوانين اكثر كشورها تخريب و آلودگي محيط زيست جرم محسوب مي شود، سياست فوق بيش از پيش مورد تاييد و تاكيد قرار گرفته است. بهتر است به جاي اينكه افراد با تخريب يا آلوده كردن محيط زيست مرتكب جرم شوند و مجازات آنها را انجام دهند، به پيشگيري از جرايم عليه محيط زيست و در عين حال مصون ماندن جامعه از مجازات هاي مقرر توجه شود. ما بايد از همان ابتدا محيط زيست را سالم نگه داريم و از تخريب و آلودگي آن جلوگيري كنيم.

سزار بكاريا حقوقدان مشهور ايتاليايي نيز معتقد است كه پيشگيري از جرايم بهتر از مجازات آن است و براي پيشگيري از وقوع جرم پيشنهاد مي كند كه ابتدا قوانين شفاف و ساده باشند و تمام قدرت ملت براي دفاع از آن بسيج شود. و نبايد از هيچ قدرتي براي تخريب آن استفاده كرد. نبايد مورد استفاده قرار گيرد، ثانياً افراد بايد تربيت شوند و ثالثاً افراد متقي بايد پاداش بگيرند.

روش هاي مختلفي براي پيشگيري و حفاظت از محيط زيست استفاده مي شود. كارشناسان محيط زيست راه هاي زير را به عنوان روش هاي غير مجازاتي و پيشگيري از آلودگي و تخريب محيط زيست معرفي مي كنند.

1. سطح بالاي آگاهي و اطلاعات عموم مردم در خصوص خطرات ناشي از تخريب محيط زيست و رعايت توصيه هاي لازم اعلام شده از سوي مسئولين مربوطه.

2. آگاه ساختن مردم از اهميت محيط زيست، جنگل ها، مراتع و منابع آبي و اينكه محيط زيست ميراث مشترك انسان هاست.

3. ارائه توصيه ها و راهكارهاي لازم به منظور اعمال روش ها و جلوگيري از آلودگي يا به حداقل رساندن آنها به كارخانه ها براي جلوگيري از خطرات ناشي از فعاليت هاي مضر عليه منابع آبي محيط زيست.

4. جلوگيري از گسترش بيش از حد شهرها كه همواره با تخريب محيط زيست (آلودگي رودخانه ها و تخريب منابع آب) همراه است.

5. تخريب مواد زائد كارخانه ها و كارگاه ها به روش هاي صحيح و علمي.

6. جلوگيري از ورود پساب كارخانه ها و فاضلاب شهري و صنعتي به آب ها (رودخانه ها).

7. عدم اعطاي جواز تاسيس به كارخانجات و كارگاه هايي كه در ساخت و تفسير دستگاه هاي مورد نياز خود ضوابط مربوط به بهداشت و محيط زيست را رعايت نكرده اند.

8. افزايش آگاهي عمومي از تنوع زيستي و تقويت نقش مشاركت عمومي.

9. ايجاد سيستم هاي اطلاعاتي و تحقيقاتي، تنوع زيستي (به ويژه منابع آبي)

10. استفاده پايدار از منابع آب.

11. ايجاد مديريت سيستماتيك حفاظت از منابع آبي (تنوع زيستي)