ويژگي هاي قرار بازداشت

ويژگي هاي قرار بازداشت

دستور توقيف كلمه اي است عاميانه كه در قانون به آن دستور توقيف يا دستور توقيف گفته مي شود; در اصطلاح حقوقي، حكم تصميمي است كه قاضي دادگاه براي حل و فصل اختلاف صادر مي كند. حكم براي دعوا قاطع است يعني با صدور آن تكليف دعوي مشخص مي شود. با اين توضيح بايد گفت كه «امر به تصرف» يا «ترتيب تصرف» حكم محسوب نمي شود، زيرا براي دعوا قاطع نيست.

شايد براي شما هم پيش آمده باشد كه شخصي با امتناع از پرداخت بدهي خود در آستانه پايين كشيدن شما باشد. در چنين مواقعي اولين فكري كه به ذهنتان خطور مي كند گرفتن حكم وصول بدهي است. اما به ياد داشته باشيد كه اين دستور در موارد حقوقي مانند اختلافات مالي به راحتي صادر نمي شود و زمان بر است. اما اگر پرونده كيفري باشد، قاضي سريعا قرار بازداشت متهم را صادر مي كند.

احضاريه در امور كيفري دستوري است كه قاضي پرونده در مراحل مختلف براي دستگيري افراد به منظور حضور در دادگاه صادر مي كند. به گزارش باشگاه خبرنگاران، انتصاب به دو صورت صادر مي شود. گاه در اجراي حكم، قاضي دادگاه براي اجبار شخص به اجراي حكم، احضاريه صادر مي كند و گاهي كه هنوز متهم متهم نشده است، قاضي حكم به احضاريه از شخص مورد شكايت مي دهد. به منظور رسيدگي به حكم و انجام تحقيقات بيشتر. البته در اين مورد هنوز مشخص نيست كه فرد متهم است يا خير و فقط اتهام به او وارد شده است و چون دلايلي براي متهم شدن او وجود دارد قاضي اين دستور را صادر مي كند.

 در اين صورت ابتدا متهم را به دادگاه دعوت مي كنند و در صورت عدم حضور در دادگاه او را براي رسيدگي به دادگاه معرفي مي كنند.

اما در موارد حقوقي در صورتي كه امكان ارائه وجه مديون در اجراي حكم وجود نداشته باشد و يا خود بدهكار وجهي را براي پرداخت بدهي خود ارائه ندهد، مي توان حكم وصول كرد، بنابراين قاضي پرونده با اعمال ماده ۲ قانون آيين دادرسي اجراي محكوميت هاي مالي قرار بازداشت وي را صادر مي كند.

 سفارش عادي و موبايل

هر قاضي فقط در حوزه قضايي خود مي تواند قرار احضار را صادر كند مثلاً كل استان تهران حوزه قضايي محسوب مي شود و قاضي تهران فقط در حوزه قضايي استان تهران توانايي صدور قرار جلب را دارد و در صورتي كه شخص براي كساني كه قرار است حكم احضاريه صادر شود، در خارج از حوزه قضايي بايد «وكالت» به حوزه قضايي ديگر داده شود.

دستور توقيف نيز به دو صورت اجرا مي شود: گاهي اوقات قاضي پرونده ممكن است دستور توقيف را به كلانتري خاصي ارسال كند كه دستور توقيف عادي است. اما اگر دستور دستگيري به كليه كلانتري هاي حوزه قضايي داده شود به آن دستگيري سيار مي گويند.

 البته اين دو روش جذب بستگي به اعلام شاكي دارد; به گونه اي كه اگر شاكي در دادگاه اعلام كند از محل سكونت شخصي كه از او شكايت مي كند مطلع است، قرار توقيف عادي صادر مي شود. اما در صورت عدم اطلاع شاكي از محل سكونت خود و يا در مواردي كه مديون متواري شده است، شاكي بايد اين موضوع را در دادگاه اعلام كند تا براي وي دستور وصول تلفن همراه صادر شود. با كمك اين دستور بلندمدت، شاكي مي تواند در هر نقطه اي كه بدهكار را پيدا كند با كمك يك افسر پليس او را دستگير و به دادگاه تحويل دهد.